Płyta tygodnia- Raul Midon "Synthesis" o 14:44

Raul Midon to kolejny soulowy artysta przy którego albumie postanowiłem zatrzymać się nieco dłużej. "Synthesis" to trzecia już  płyta  tego twórcy , którego pokochałem już po wysłuchaniu jego debiutanckiego krążka. Jednak miłość taka stawia przed artystą spore wymagania. Po nie do końca zadowalającej drugiej płycie, tym razem moje oczekiwania była niesłychanie wygórowane. Jednak pierwsze takty utrzymanego w nieparzystym metrum utworu "Don"t be a Silly Man" rozwiały moje wszelkie wątpliwości co do kondycji Raula.

Już od samego początku Midon udowadnia, że  nadal jest nie tylko świetnym wokalistą, ale także  niesztampowym instrumentalistą. Z racji  niepełnosprawności wypracował własny styl gry na gitarze, łączący harmonie wraz z rytem, co brzmi, a w dodatku wygląda niesłychanie efektownie. Jego gitarowe partie zarówno te tradycyjne jak i z wykorzystaniem wspomnianej już techniki  brzmią naprawdę wybornie. Na "Synthesis" Midon  prezentuje autorskie kompozycje, a także covery m.in "Blackbird" grupy The Beatles w bardzo delikatnym, akustycznym aranżu z cudowną wokalną ornamentyką. 

Myśl, że w przypadku Raula Midona   nieuniknione będą  skojarzenie ze Stevem Wonderem czy Jose Feliciano, chociażby z racji faktu,  że podobnie jak i wspomniani panowie  jest on niewidomy. Jednak skojarzenia te nie powinny być dla niego krzywdzące, gdyż jako artysta zachowuje bardzo duży stopień autonomii zaś wszystko co zagra i zaśpiewa  brzmi bardzo osobiście i indywidualnie. Już od początku naszego bliższego "poznania się"  zachwycił mnie  styl prowadzenia wokalnej frazy Raula. Lekkość i polot towarzyszy mu zawsze bez względu na stylistykę w jakiej się porusza,a  przyzwyczaił nas już do częstych jej zmian. Jest więc tu miejsce i na numery soulowe jak i urocze pulsujące bossa novy. Słowem doskonały przekrój przez najpiękniejsze muzyczne rejony. 

Trudno znaleźć mi dobre określenie dla tego albumu.  Im bliżej końca tym bardziej rozmywają się granice między ostatnimi kompozycjami. Jednak obecność tu takich utworów jak "These Wheels" czy "Next Generation"  sprawia, że momentami mam wrażenie, że obcuje z najczystszą formą ideału.

Ocena: 9/10